Pavetëdijshëm koha na përfshin
Kujtim do mbesë jeta,
E burgosur në zemra njerëzish,
E shfletuar shpesh me nostalgji,
E përcjellë me dhimbje -dashuri.
Kujtim do të mbesë dita,
Që kur dielli perëndoi,
Ato rreze magjike,
Mall e dhimbje t’i çojnë peshë.
Kujtim do të mbesë çasti,
Që kur rinia shkrepi në sytë e tu,
Ata sy depertues
thellë,
Sikur bota të ishte jona pronë...
Kujtim do mbesim ne të dy,
Si protagonistë kryesorë të dashurisë botërore,
Pavetëdijshëm koha na përfshin,
Në arkivën e saj të stërplotë!
Vlora Kozhani ©
No comments:
Post a Comment